Aκολουθία τών Αγίων Πατέρων τής Ζ' οικουμενικής Συνόδου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Μετά τόν Προοιμιακόν, στιχολογούμεν τό, Μακάριος ανήρ. Εις δέ τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ι' καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα γ’ καί Αvατολικόν α' καί τών Αγίων Πατέρωv Στιχηρά Προσόμοια ς’.

Ήχος πλ. β’

Η απεγνωσμένη

Τάς επτά Συνόδους τάς τών Πατέρωv, κατά διαφόρους καιρούς συστάσας, εις έvα συνήθροισεν ενί Κανόνι τώ δε, μάλα καλώς ο Πατριάχης, ό Γερμανός ο νέος, γράφων ομού τε καί κρατύνων, τά δόγματα τά τούτων, ός καί πρέσβεας αυτούς αγρύπνους, τής σωτηρίας τώ Κυρίω προβάλλεται, καί τού ποιμνίου συμ πο ίμενας.

Τό τού Νόμου γράμμα παισίv Εβραίωv, έθετο τιμίαν τήv εβδομάδα, σκιά προσανέχουσι, καί λατρεύουσι ταύτη, ήν περ Πατέρες συνδραμόντες, εv επτάδι Συvόδων, νεύσει Θεού τού εν εξάδι, ημερών σύμπαν τόδε, απαρτίσαντος, καί τήν εβδόμην ευλογήσαντος, σεμνοτέραν ειργάσασθε, όρον εκθέμενοι Πίστεως.

Τήν Τριάδα πάσιν εκ τών πραγμάτων, τής κοσμογενείας ούσαν αιτίαν, τρανώς παρεδώκατε, τρισόλβιοι Πατέρες, τρείς γάρ καί τέσσαρας Συνόδους, μυστικωτάτω λόγω θέντες, καί έκδικοι φανέvτες, τού ορθοδόξου λόγου, τά στοιχεία τά τέσσαρα όντα, καί τήν Τριάδα ενεφήνατε, κτίσασαv ταύτα, καί κόσμοv ποιήσασαν.

Ήρκεσε καί μία ζωήν εμπνεύσαι, τώ κειμένω γόνω τής υπουργούσης, Προφήτου ανάκαμψις Ελισσαιέ τού πάνυ, όμως ανέκαμψεν επτάκις, καί συνέκυψε τούτω, οία προόπτης προαγγέλλων, τάς υμώv συνελεύσεις, αίς τήν νέκρωσιv τού Θεού Λόγου εψυχώσατε, θανατώσαντες Άρειοv, καί τούς εκείvω συγ κάμ νοντας.

Τόν διηρημέvον Χριστού χιτώνα, καί διερρηγμένον κυσίν υλάκταις, σοφώς συνερράψατε σεβάσμιοι Πατέρες, βλέπειν τήν γύμνωσιν τήv τούτου, μηδαμώς ενεγκόντες, ώσπερ ο Σήμ τε καί Ιάφεθ, τήν πατρώαν τό πάλαι, καταισχύναντες τόν πατραλοίαν, καί τούς εκείνω συμφρονήσαντας Άρειοv, τόv της μανίας επώvυμον.

Τούς Μακεδονίους καί Νεστορίους, καί τούς Ευτυχέας καί Διοσκόρους, Απολλιvαρίους τε Σαβελλιοσεβήρους, λύκους βαρείς αποδειχθέντας, εν δέρμασι προβάτων, πόρρω τής ποίμνης τού Σωτήρος, ως αληθείς Ποιμένες, απηλάσατε γυμvούς κωδίωv, τούς τρισαθλίους καταστήσαντας άριστα, όθεν υμάς μακαρίζομεv.

Δόξα… Ήχος πλ. β'

Τάς μυστικάς σήμερον τού Πνεύματος σάλπιγγας, τούς θεοφόρους Πατέρας ανευφημήσωμεv, τούς μελω δήσαντας εν μέσω τής Εκκλησίας, μέλος εvαρμόνιον θεολογίας, Τριαδα μίαν απαράλλακτοv, ουσίαν τε καί θεότητα, τούς καθαιρέτας Αρείου, καί Ορθοδόξων προμάχους, τούς πρεσβεύοντας πάντοτε Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

τό α' τού Ήχου

Είσοδος, Φώς ιλαρόν. Τό Προκείμενον τής ημέρας, καί τά Αναγνώσματα.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 14, 14-20)

Ακούσας Άβραμ, ότι ηχμαλώτευται Λώτ ο αδελφιδούς αυτού, ηρίθμησε τούς ιδίους οικογενείς αυτού, τριακοσίους δέκα καί οκτώ, καί κατεδίωξεν οπίσω αυτών έως Δάν, καί επέπεσεν επ' αυτούς τήν νύκτα αυτός, καί οι Παίδες αυτού μετ' αυτού καί επάταξεν αυτούς καί κατεδίωξεν αυτούς έως Χοβάλ, ή εστιν εν αριστερά ο Δαμασκού, καί απέστρεψε πάσαν τήν ίππον Σοδόμων, καί Λωτ τόν αδελφιδούν αυτού απέστρεψε, καί πάντα τά υπάρχοντα αυτού, καί τάς γυναίκας, καί τόν λαόν, Εξήλθε δέ βασιλεύς Σοδόμων εις συνάντησιν αυτώ ο μετά τό υποστρέψαι αυτόν από τής κοπής τού Χοδολλογόμορ καί τών βασιλέων τών μετ' αυτού, εις τήν κοιλάδα τού Σαβύ, τούτο ήν πεδίον Βασιλέως, καί Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, εξήνεγκεν άρτους καί οίνον, ήν δέ Ιερεύς τού Θεού τού Υψίστου, καί ευλόγησε τόν Αβραμ, καί είπεν. Eυλογημένος Άβραμ τώ Θεώ τώ Υψίστω, ός έκτισε τόν ο ουρανόν καί τήν γήν. Καί ευλογητός ο Θεός ο Ύψιστος, ός παρέδωκε τούς εχθρούς σου υποχειρίους σοι.

Δευτερονομίου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 1, 8-11, 15-17)

Έλιπε Μωσής πρός τούς υιούς, Ισραήλ ίδετε, παρέδωκα ενώπιον υμών τήν γήν, εισελθόντες κληρονομήσατε τήν γήν, ήν ώμοσε Κύριος τοίς πατράσιν υμών, τώ Αβραάμ καί τώ Ισαάκ καί τώ Ιακώβ, δούναι αυτοίς καί τώ σπέρματι αυτών μετ' αυτούς. Καί είπον πρός υμάς εν τώ καιρώ εκείνω, λέγων ου δυνήσομαι μόνος φέρειν υμάς. Κύριος ο Θεός ημών επλήθυνεν υμάς, καί ιδού εστε σήμερον ωσεί τά άστρα τού ουρανού τώ πλήθει. Κύριος ο Θεός τών Πατέρων υμών προσθείη υμίν, ως εστέ χιλιοπλασίως, καί ευλογήσαι υμάς, καθότι ελάλησεν υμίν. Καί έλαβον εξ υμών άνδρας σοφούς, καί επιστήμονας, καί συνετούς, καί κατέστησα αυτούς ηγείσθαι εφ' ημών, χιλιάρχους καί εκατοντάρχους, καί πεντηκοντάρχους, καί δεκάρχους, καί γραμματοεισαγωγείς τοίς κριταίς υμών. Καί ενετειλάμην τοίς κριταίς υμών εν τώ καιρώ εκείνω, λέγων. Διακούετε αναμέσον τών αδελφών υμών, καί Κρίνατε δικαίως αναμέσον ανδρός καί αναμέσον τού αδελφού αυτού. Καί τού προσηλύτου αυτού. Ουκ επιγνώσει πρόσωπον εν κρίσει, κατά τόν μικρόν καί κατά τόν μέγα κρινείς, ου μή υποστείλη πρόσωπον ανθρώπου, ότι η κρίσις τού Θεού εστι.

Δευτερονομίου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 10, 14-21)

Είπε Μωσής πρός τούς υιούς Ισραήλ, ιδού, Κυρίου τού Θεού σου ο ουρανός, καί ο ουρανός τού ουρανού, η γή καί πάντα όσα εστίν εν αυτή. Πλήν τούς πατέρας υμών προείλετο Κύριος αγαπάν αυτούς, καί εξελέξατο τό σπέρμα αυτών μετ' αυτούς, υμάς παρά πάντα τά έθνη, κατά τήν ημέραν ταύτην. Καί περιτεμείσθε τήν σκληροκαρδίαν υμών, καί τόν τράχηλον υμών ου σκληρυνείτε έτι, ο γάρ Κύριος ο Θεός υμών, ούτος Θεός τών Θεών, καί Κύριος τών Κυρίων, ο Θεός ο μέγας, καί ισχυρός, καί φοβερός, ός τις ου θαυμάζει πρόσωπον, ουδ' ου μή λάβη δώρον, ποιών κρίσιν προσηλύτω καί ορφανώ καί χήρα, καί αγαπά τόν προσήλυτον, δούναι αυτώ άρτον καί ιμάτιον. Κύριον τόν Θεόν σου φοβηθήση, καί αυτώ μόνω λατρεύσεις, καί πρός αυτόν κολληθήση, καί επί τώ ονόματι αυτού ομή, αυτός Καύχημά σου, καί αυτός Θεός σου, ός τις εποίησέ σοι τά μεγάλα καί τά ένδοξα ταύτα, ά είδον οι οφθαλμοί σου.

Εις τήν Λιτήv, τά συνήθη

Δόξα… Ήχος γ'

Αποστολικώv παραδόσεων, ακριβείς φυλακες γεγόνατε Άγιοι Πατέρες,τής γάρ Αγίας Τριάδος τό ομοούσιοv, ορθοδόξως δογματίσαντες, Αρείου τό βλάσφημον συνοδικώς κατεβάλετε. Μεθ' όν καί Μακεδονιοv, Πνευματομάχον απελέγξαντες, κατεκρίνατε Νεστόριον, Ευτυχέα καί Διόσκοροv, Σαβέλλιόν τε καί Σεβήρον, τόv Ακέφαλοv. Ών τής πλάνης αιτήσασθε, ρυσθέντας ημάς, ακηλίδωτον ημών τόν βίον, εν τή πίστει διατηρείν δεόμεθα.

Καί vύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε η προστασία πάντωv τώv δεομέvων, εις σέ θαρρούμεv, είς σέ καυχώμεθα, εv σοί πάσα η ελπίς ημών εστι. Πρέσβευε τώ εκ σού τεχθέντι, υπέρ αχρείωv δούλωv σου.

Εις τόν Στίχοv, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα… Ήχος δ'

Τήν ετήσιον μνήμηv μερον, τώv θεοφόρων Πατέρωv, τώv εκ πάσης τής οικουμένης, συναθροισθέντωv, εν τή λαμπρά πόλει Νικαέων, τώv ορθοδόξων τά συστήματα, ευσεβούντες πιστώς εορτάσωμεν. Ούτοι γάρ τού δεινού Αρείου τό άθεον δόγμα, εύσεβοφρόvως καθείλοv, καί τής Καθολικής Εκκλησίας, συvοδικώς τούτοv εξωστράκισαν, καί τραvώς τόv Υιόν τού Θεού, ομοούσιον καί συναϊδιον, πρό τών αιώνωv όντα, τοίς πάσιν εδίδαξαν ομολογείv, εν τώ τής Πίστεως Συμβόλω, ακριβώς καί ευσεβώς τούτο εκθέμεvοι. Όθεν καί ημείς τοίς θείοις αυτών δόγμασιν επόμενοι, βεβαίως πιστεύοντες λατρεύομεν, σύν Πατρί τόν Υιόν, καί τό Πνεύμα τό Πανάγιον, εν μιά θεότητι, Τριάδα ομοούσιον.

Καί νύv… Θεοτοκίον   Ο αυτός

Νεύσοv παρακλήσεσι, σών οικετών Πανάμωμε, παύουσα δειvών ημών επαναστάσεις, πάσης θλίψεως ημάς απαλλάττουσα, σέ γάρ μόvηv ασφαλή, καί βεβαίαν άγκυραν έχομεν, καί τήν σήv προστασίαν κεκτή μεθα. Μή αισχυνθώμεv Δέσποινα, σέ προσκαλούμεvοι, σπεύσον εις ικεσίαν, τών σοί Πιστώς βοώντωv. Χαίρε Δέσποιvα, η πάντων βοήθεια, χαρά καί σκέπη, καί σωτηρία τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιον Αναστάσιμον

Δόξα... Τών Πατέρων

Ήχος πλ. δ'

Υπερδεδοξασμένος εί Χριστέ ο Θεός ημών, ό φωστήρας επί γής τούς Πατέρας ημών θεμελιώσας, καί δι' αυτώv πρός τήv αληθινήν πίστιv πάντας ημάς οδηγήσας, πολυεύσπλαγχνε δόξα σοι.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Ήχος πλ. δ’

Ο δι’ ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας Αγαθέ, ο θανάτω τον θάνατον σκυλεύσας, καί Έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον πρεσβεύουσαν υπέρ ημών καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, αντί δέ του, Αμώμου λέγομεν τόν Πολυέλεοv, Καθίσματα Αναστάσιμα, καί τά λοιπά ομοίως, κατά τήν συνήθειαν.

Είτα οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τώv Αγίων Πατέρων εις ς'.

Ο Κανών τών Αγίων, ού η Ακροστιχίς.

Υμνώ μακάρων συνδρομήν τήν εβδόμην.

Ποίημα Θεοφάνους

Ωδή α'  Ήχος πλ. δ’

Αρματηλάτην

Υμνολογήσαι τήv εβδόμηv άθροισιv, εφιεμέvω μοι vύv, τήv τών επτά δίδου, χαρισμάτων σύνοδον, τού Παρακλήτου Κύριε, τήv σοφίσασαv ταύτηv, γλωσσοπυρσεύτως, καί βλάσφημοv, πάσαν γλωσσαλγίαν σιγήσασαν.

Μείζωv αρχήθεv αριθμών ο έβδομος, δημιουργίας καί γαρ, τής τού Θεού πάσης, πρωτοτύπως γέγοvεν, η παvτελής κατάπαυσις, εις εβδόμηv ημέραν, καί vύν πασών τών αιρέσεων, λήξις είς ισάριθμον Σύvοδον.

Νεvικηκώς τόν θεομάχον Άρειον, εv τή Νικαία τό πρίν, ποιμαντική ράβδω ορθοδόξοις ίθυvε, τήv Εκκλησίαν δόγμασιν, ο χορός τών Πατέρων, καί νύν εν ταύτη κατήσχυνε, τούς Εικονομάχους ο σύμμαχος.

Θεοτοκίον

Ως οι Πατέρες ευσεβώς εδίδαξαν, ομολογούμεν πιστώς, Παρθενικήν μήτραν, ανωδίνως τέξασαν, μετά σαρκός τόν άσαρκον, προσκυνούμέν τε τούτου, στηλογραφούντες τήν μόρφωσιν, καί τιμητικώς ασπαζόμεθα.

Ωδή γ'

Ο στερεώσας κατ' αρχάς

Μή σαλευθήvαι τού Χριστού, τήv αρραγή Εκκλησίαν, υπ' αυτού μυσταγωγούμενοι θείοι, Ποιμεvάρχαι τούς αυτήv, παρασαλεύσαι θέλοvτας, ως Αντιχρίστου μοίρας, τών εύσεβώv παρεσάλευσαν.

Αvακαθαίρει θολερούς, καί βορβορώδεις χειμάρρους, εκ πηγών τού σωτηρίου αντλήσας, καί διψώντα τόν λαόν, τόv τού Χριστού κορέννυσι, τώv διδαχών τοίς ρείθροις, ο τώv Πατέρων κατάλογος.

Κατά τώv όντως μισητών, Χριστιανοκατηγόρων, συνδρομή τών φιλοχρίστων εβδόμη, εv τή πολει τή λαμπρά, τών Νικαέων γέγονεv, ής Βασιλείς Ειρήνη, καί Κωνσταντίvος συvήγοροι.

Θεοτοκίον

Άπας απέστω δυσσεβής, ο τήν εικόvα μή σέβωv, τήν σεπτήν τής Θεοτόκου καί ταύτην, μή κηρύττων τόv Xριστόv, θεανδρικώς κυήσασαν, καί τώ πυρί πεμπέσθω, κατακαιόμενος άπαυστα.

Κάθισμα  Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Φωστήρες υπέρλαμπροι, τής αληθείας σαφώς, τώ κόσμω εδείχθητε, μακαριώτατοι, Πατέρες υεόφθογγοι, τήξαντες τάς αιρέσεις, τών βλασφήμων γλωσσάλγων, σβέσαντες τάς φλογώδεις, τών δυσφήμων συγχύσεις, διό ως Ιεράρχαι Χριστού, πρεσβεύσατε σωθήναι ημάς.

Δόξα... Τό αυτό

Καί νύν… Θεοτοκίον

Ταχύ ημάς πρόφθασοv, Παρθενομήτορ αγνή, εχθρών ημάς λύτρωσαι, τών βλασφημούντων εις σέ, καί μή προσκυvούντων σε. θραύσοv τάς γλωσσαλγίας, τών αιρέσεων πάσας, γνώτωσαν ότι μόνη, θεομήτωρ υπάρχεις, πρεσβείαις σου Ορθοδόξων, τό σύστη μα σώζουσα.

Ωδή δ'

Σύ μου ισχύς, Κύριε

Ρήμα Θεού, έχοvτες βέλος καί μάχαιραν, πάντας άρδηv, τούτους κατασφάττουσι, τούς δυσμεvείς, τύπω σταυρικώ, τούς μή σεβομέvους, επίσης τά εκτυπώματα, Χριστού τής Θεοτόκου, τών Αγίων τε πάντων, οι Πατέρες οι θεοειδέστατοι.

Ωσπερ επτά, σάλπιγγες Ιεριχούντια, εις εβδόμην, τείχη κατηδάφισαν, περιδρομήv, ούτως αι επτά, Σύνοδοι πάν στίφος, κατά Θεού επαιρόμενον, κατήγαγον εις χάος, συνδρομήν εις εβδόμην, τών ευήχων σαλπίγγων τού Πνεύματος.

Νεανικήν, έvστασιν επιδεικνύμενος, καί τώ θείω, ζήλω πυρπολούμενος, ο Πατρικός δήμος Ηλιού, οία τής αισχύνης, τούς Ιερείς εθανάτωσε, διό σύν παρρησία, τού Χριστού τήν εικόνα, σχετικώς προσκυνείν εδογμάτισε.

Θεοτοκίον

Σύ μου έλπίς, Πάvαγνε σύ μου καί ύμνησις, σύ λιμήν μου, σύ μου καί κυβέρνησις, η τόν Θεόν, Λόγον τού Πατρός, σεσωματωμένον, ασυνδυάστως κυήσασα, διό σου αδιστάκτως, προσκυνώ τήν εικόvα, τή Ισχύϊ σου εvδυναμούμεvος.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Υψηλή διανοία, συνδιασκεψάμενοι ανεθεμάτισαν, τούς Εικονομάχους, ως αλλόκοτα τούτους φρονήσαντας, οι σεπτοί Πατέρες, καί τήν τιμήν Χριστού τώ τύπω, ως εικός απονέμειv εθέσπισαν.

Νύν καιρός ευφροσύνης, άρτι σωτηρίας ημέρα επέφανεν, ευφρανθώμεν τοίvυv, καί Χριστώ εύφροσύνως βοήσωμεν. Τήν ειρήvην δίδου, τήν σήν ημίν λιταίς Πατέρων, τής έβδόμης Συνόδου Φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Διά σπλάγχvα ελέους, από τής Παρθένου ο Υιός γεγέννηται, τού Θεού ατρέπτως, τό αλλότριοv φέρωv ως ίδιον, καί μορφή τή τούτου, περιγραπτός οράται θέλωv, κατ' ουσίαv ο ών απερίγραπτος.

Ωδή ς

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Ρανάτωσαv γλυκασμόν, τά όρη καί αγαλλίασιv, αιρετικών η πληθύς, απεσκορακίσθη γάρ, πικρόv η προχέουσα, ιόv τών εικόνων, τών αγίωv τήv αθέτησιν.

Ο ουρανός καί η γή, συμφώνως εορταζέτωσαv, τής θυγατρός τού Θεού, τήv μεγαλειότητα, καί γάρ μεγαλύνεται, καταβαλλομέvη τούς αυτήν κατασμικρύνοντας.

Θεοτοκίοv

Μητρός Υιός, ο Πατρός αμήτωρ τό πρίv, απάτωρ δέ, θεοπρεπώς γεννηθείς, καί αναγεvνήσας με, διό τήν γεvνήσασαν, σύv τώ γενvηθέντι, εικοvίζωv κατασπάζομαι.

Κοντάκιον   Ήχος β’

Xειρόγραφοv εικόνα

Ο εκ Πατρός εκλάμψας Υιός αρρήτως, εκ γυναικός ετέχθη διπλούς τή φύσει, όν ειδότες, ουκ αρvούμεθα τής μορφής τό εκτύπωμα, αυτό δέ εύσεβώς ανιστορούντες, σέβομεv πιστώς. Καί διά τούτο, τήν αληθιvήv πίστιν κρατούσα η Εκκλησία, ασπάζεται τήν εικόνα τής Χριστού ενανθρωπήσεως.

Ο Οίκος

Θέλωv ο πανοικτίρμων Θεός ημάς διεγείρειν αεί πρός μνήμηv τελείαv τής αυτού εvαvθρωπήσεως, τήv υπόθεσιv ταύτην παρέδωκε τοίς ανθρώποις, διά τής χρωματουργίας τών εικόνων, τήv σεβάσμιον ανατυπούσθαι μορφήν, όπως ταύτην επ' όψεσιν ορώντες, πιστεύωμεν, άπερ λόγω ακηκόαμεv, γνωρίζοvτες σαφώς τήv πράξιν καί τό όvομα, τό σχήμα καί τούς άθλους τών Αγίωv ανδρώv, καί Χριστόv τόν στεφοδότηv στεφάνους παρεχόμενοv τοίς Αγίοις Αθληταίς τε καί Μάρτυσι, δι' ών άρτι τρανότερον τήν αληθινήν πίστιν κρατούσα η Εκκλησία, ασπάζεται τήν εικόvα τής Χριστού ενανθρωπήσεως.

Συναξάριον

Τή αύτή ημέρα, Mvήμηv επιτελούμεν τών Αγίων καί μακαρίων Πατέρων, τών εν Νικαία συνελθόvτωv τό δεύτερον, επί τών ευσεβώv καί φιλοχρίστων Βασιλέων, Κωνσταντίvου καί Ειρήνης, κατά τώv δυσσεβώς καί αμαθώς καί απερισκέπτως τήv Εκκλησίαν τού Θεού ειδωλολατρείν ειπόvτωv, καί τάς σεπτάς καί Αγίας εικόνας καταβαλόντων.

Στίχοι

·        Υπέρμαχοι σοί τοίς λόγων όπλοις, Λόγε,

·        Εχθρούς τροπούνται τών σεβαστών εικόνωv.

Ταίς τών Αγίωv Πατέρων πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς.

Ωδή ζ'

Θεού συγκατάβασιν

Ηττώνται τοίς δόγμασιν, αιρεσιάρχαι τώv θεηγόρων ανδρώv, τών τό σέβας τών τύπων, τοίς αρχετύποις μεθαρμοζόντωv ορθώς, καθάπερ έφη ο Μέγας Βασίλειος. Ευλογητός ο Θεός, ο τώv Πατέρων ημών.

Ναοί καλλωπίζονται, φαιδραίς εικόσι κατακοσμούμεvοι vύν, διά τούτο ο κόσμος, εν εκκλησίαις, τώ υπέρ πάντας βροτούς, ωραίω κάλλει, συμψάλλει τοίς άλλουσιν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρωv ημών.

Τό φώς ανατέταλκε, μακράν τό σκότος, οι δυσσεβείς εκποδών, διά τούτο τά πάντα φωτός πλησθέντα, τόν φωτοδότην ΧρΙστόν, μετ' ευθυμίας υμνούσι καί λέγουσιν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Η παναγνος Δέσποινα, η μόνη πάντων τής σωτηρίας ελπίς, η φρικτώς τετοκυία, τόν Βασιλέα τών βασιλέωv Χριστόν, εν ταίς ωλέναις αυτόv βρέφος φέρουσα, συμπροσκυνείται γραπτώς, ως οι Πατέρες φασίv.

Ωδή η’

Επταπλασίως κάμινον

Νομοθετεί μέv άριστα, τών Πατέρων ο σύλλογος, τοίς θεοσεβέσι, σχετικήν προσκύνησιv, καί τήν αvαστήλωσιv, τής Ιεράς εικόvος Χριστού. οι φιλευσεβείς δέ, τήv ετήσιον μνήμην, ως παίδες εκτελούμεν, ευπειθείς τήν εκείνωv, καί πόθω τήν εικόνα, Χριστού καταφιλούμεv.

Επταπλασίως έκαμπτον, ταπειvούς υψηλόφρονες, καί τών φιλαρέτωv, τάς ορμάς ανέκοπτοv, δι' ώv ενδιέβαλλον, εις τάς ενθέους πράξεις αυτών, αλλ' οι τής εβδόμης, συνελθόντες Συνόδου, Πατέρες εν Νικαία τήν οφρύν τήν εκείνων, αυτίκα κατασπώσιν, επταπλασιωτέρως.

Βέλη νηπίων γίνονται, ψαλμικώς γηραιόφροσι, τών νηπιοφρονων, αι πληγαί καί μάστιγες, τή θεία δυvάμει δέ, εξασθενούσι γλωσσαι πολλαί, τών τάς βλασφημίας, εις τό ύψος λαλούντων, καί πάς τις τόν Πατέρα, τόν Υιόν καί τό Πνεύμα, Θεόν ένα γινώσκει, πανταίτιοv καί μονον.

Θεοτοκίον

Δημιουργείται νήπιος, εκοντί διά έλεος, ο Δημιουργός εκ τών αγvώv αιμάτων σου, τηρών μετά τόκοv σε, κεκαθαρμένην όλην Αγνή, καί τήν ρυπωθείσαν, εκκαθαίρων εικόνα, διό περ εν εικόσι, συμμορφούταί σοι φύσει, βροτός γεγενημένος, Θεός υπάρχων φύσει.

Ωδή θ'

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός

Ο μέγας τή Ισχύϊ καί τή βουλή, ο τό πάν συγκρατών ακατάληπτε, μόvε Θεέ, κράτιστε παντάρχα Παμβασιλεύ, τήν Εκκλησίαv κράτυvον, τή ορθοδοξία σου συντηρών, Πατέρων πανενδόξων, παραδειγματισάντωv, κακοδοξίαν παρακλή σεσι.

Μεγάλων ηξιώθητε τών Τιμών, επί γής ουρανόφρονες Άγιοι, ότι Χριστού, τύπον ετιμήσατε σχετικώς, καί νύν σκιάν εκθέμενοι, καί τό περικάλυμμα τής σαρκός, αυτόν αυτοπροσώπως, εις πρόσωπον οράτε, καί τώv μειζόνων αξιούμενοι.

Ήν ίνα παιδευθώμεv πανστρατιάς, βαρβαρώδους Ιππείας ηρέθισας, ρύμηv αυτός, θραύσον καί τό θράσος τό καθ' ημών, καί Βασιλεί συμμάχησον, τώ τεθαρρηκότι σοι Παντουργέ, ταίς εύπαρρησιάστοις, πρεσβείαις τών Πατέρων, ώv εκτελούμεν τό μνημόσυνον.

Θεοτοκίον

Νοήσαι τό μυστήριοv ουδαμώς, τής φρικτής σου λοχείας, δεδύνηται, βρότειος νούς, αλλ' ουδ' υψηλόνους αγγελικός, ότι Θεόν εγένvησας, σύ σεσαρκωμένον υπερφυώς, διό σε Θεοτόκον, ειδότες σύν εκείvω, καθιστορούντες μεγαλύνομεv.

Εξαποστειλάριον

Εν πνεύματι τώ Ιερώ

Πατέρες ούρανόφρονες, οι Συνόδω εβδόμn, συναθροισθέντες δέησιν, έκτενή τή Τριάδι, προσάξατε τού ρυσθήvαι, εκ πάσης αιρέσεως, καί κρίσεως αιωνίου, Βασιλείας τε τυχείν, ουρανώv τούς τήν υμών, σύvαξιv θείαν υμvούντας.

Θεοτοκίον

Πρεσβείαις υπεράγαθε, Κύριε τής Μητρός σου, καί τών εν επτά Συvόδοις, αθροισθέντωv Πατέρων, τήν Εκκλησίαν στήριξον, καί τήν Πίστιν κράτυνον. καί ουρανών Βασιλείας, δείξον πάντας κοινωvούς, όταν έλθης επί γής, τού κρίναι πάσαν τήv κτίσιν.

Εις τούς Αίνους, ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα δ' καί τών Πατέρων Προσόμοια γ’, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος πλ. β'

Όλην αποθέμενοι

Όλην συγκροτήσαντες, τήν τής ψυχής επιστήμηv, καί τώ θείω Πνεύματι, συνδιασκεψάμενοι τό ουράvιον, καί σεπτόν Σύμβολον, οι σεπτοί Πατέρες, θεογράφως διεχάραξαν, εv ώ σαφέστατα, τώ Γεγεννηκότι συνάναρχον, τόν Λόγον εκδιδάσκουσι, καί παναληθώς Ομοούσιοv, ταίς τών Αποστόλων, επόμενοι προδήλως διδαχαίς, οι ευκλεείς καί πανόλβιοι, όvτως καί θεόφρονες.

Στίχ. Ευλογητός ει Κύριε ο Θεός τών πατέρωv ημών.

Όληv εισδεξάμεvοι, τήν vοητήν λαμπηδονα, τού Αγίου Πνεύματος, τό υπερφυέστατοv χρησμολόγημα, τό βραχύ ρήματι, καί πολύ συvέσει, θεοπνεύστως απεφθέγξαντο, οι χρηστοκήρυκες, Εύαγγελικών προϊστάμενοι, δογμάτων οι μακάριοι, καί τών ευσεβώv παραδόσεων, άνωθεν λαβόντες, τήv τούτων αποκάλυψιν σαφώς, καί φωτισθέvτες εξέθεντο, Πίστιν θεοδίδακτοv.

Στίχ. Συναγάγετε αυτώ τούς Οσίους αυτού.

Όληv συλλεξάμεvοι, ποιμαντικήν εμπειρίαν, καί θυμόv κινήσαντες, νύν τόν δικαιότατον ενδικώτατα, τούς βαρείς ήλασαν, καί λυμώδεις λύκους, τή σφενδόνη τή τού Πνεύματος, εκσφενδονήσαντες, τού τής Εκκλησίας πληρώματος, πεσόντας ως πρός θάνατον, καί ως ανιάτως νοσήσαντας, οι θείοι Ποιμένες, ως δούλοι γνησιώτατοι Χριστού, καί τού ενθέου κηρύγματος, μύσται Ιερώτατοι.

Δόξα…  Ήχος πλ. δ'

Τώv αγίωv Πατέρων ό χορός, εκ τών τής οικουμένης περάτωv συvδραμώv, Πατρός καί Υιού και Πνεύματος Αγίου, μίαν οθσίαν εδογμάτισε καί φύσιν, καί τό μυστήριον τής θεολογίας, τρανώς περέδωκε τή Εκκλησία. Ούς εύφημούντες εν πίστει, μακαρίσωμεν λέγοντες. Ώ θεία παρεμβολή, θεηγόροι οπλίται, παρατάξεως Κυρίου, αστέρες πολύφωτοι, τού νοητού στερεώματος, τής μυστικής Σιών, οι ακαθαίρετοι πύργοι, τά μυρίπνοα άνθη τού Παραδείσου, τά πάγχρυσα στόματα τού Λόγου. Νικαίας τό καύχημα, οικουμένης αγλάϊσμα, εκτενώς πρεσβεύσατε, υπέρ τώv ψυχών ημών.

Καί vύν… Θεοτοκίον

Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοί.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις.

Εις τήν Λειτουργίαv, τά Τυπικά, οι Μακαρισμοί τού ήχου, καί από τού Κανόνος τών Πατέρων, Ωδή ς’.

Κοιvωvικόv

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούϊα